Verzekering is een manier om zich te beschermen tegen financieel verlies waarbij een partij, in ruil voor een vergoeding, akkoord gaat met een andere partij in geval van een bepaald verlies, schade of letsel. Het is een vorm van risicomanagement, voornamelijk gebruikt om zich te beschermen tegen het risico van een onvoorzien of onzeker verlies.

Een entiteit die verzekeringen aanbiedt, staat bekend als een verzekeraar, verzekeringsmaatschappij, verzekeringsmaatschappij of underwriter. Een persoon of entiteit die een verzekering koopt, staat bekend als een polishouder, terwijl een persoon of entiteit die onder de polis valt een verzekerde wordt genoemd. De verzekeringstransactie houdt in dat de polishouder een gegarandeerd, bekend en relatief klein verlies op zich neemt in de vorm van een betaling aan de verzekeraar (een premie) in ruil voor de belofte van de verzekeraar om de verzekerde te compenseren in geval van een gedekt verlies. Het verlies kan al dan niet financieel zijn, maar het moet herleidbaar zijn tot financiële termen. Bovendien betreft het meestal iets waarbij de verzekerde een verzekerbaar belang heeft dat is gevestigd door eigendom, bezit of een reeds bestaande relatie.

De verzekerde ontvangt een contract, de verzekeringspolis, waarin de voorwaarden en omstandigheden worden beschreven waaronder de verzekeraar de verzekerde, of diens aangewezen begunstigde of rechtverkrijgende, zal vergoeden. Het bedrag dat de verzekeraar aan de verzekeringnemer in rekening brengt voor de dekking die in de verzekeringspolis is vastgelegd, wordt de premie genoemd. Als de verzekerde een schade lijdt die mogelijk door de verzekeringspolis wordt gedekt, dient de verzekerde een claim in bij de verzekeraar ter verwerking door een schade-expert. Een verplichte eigen bijdrage die een verzekeringspolis vereist voordat een verzekeraar een claim uitbetaalt, wordt een eigen risico genoemd (of, indien vereist door een zorgverzekering, een eigen bijdrage). De verzekeraar kan zijn eigen risico afdekken door een herverzekering af te sluiten, waarbij een andere verzekeraar ermee instemt een deel van de risico’s te dragen, met name als de primaire verzekeraar het risico te groot acht om te dragen.

Juridisch

Wanneer een bedrijf een individuele entiteit verzekert, gelden er fundamentele wettelijke vereisten en voorschriften. Enkele veelgenoemde juridische principes van verzekeringen zijn:

Schadeloosstelling – de verzekeringsmaatschappij vrijwaart of compenseert de verzekerde in geval van bepaalde verliezen slechts tot het bedrag van het verzekerde belang. Uitkeringsverzekering – zoals vermeld in de studieboeken van het Chartered Insurance Institute, heeft de verzekeringsmaatschappij geen recht op schadevergoeding van de partij die het letsel heeft veroorzaakt en moet zij de verzekerde compenseren, ongeacht of de verzekerde de nalatige partij al voor de schade heeft aangeklaagd (bijvoorbeeld een ongevallenverzekering).

Verzekerbaar belang – de verzekerde moet doorgaans rechtstreeks lijden onder het verlies. Er moet een verzekerbaar belang bestaan, ongeacht of het gaat om een ​​eigendomsverzekering of een personenverzekering. Het concept vereist dat de verzekerde een “belang” heeft bij het verlies of de schade aan het verzekerde leven of de verzekerde eigendommen. Wat dat “belang” is, wordt bepaald door het soort verzekering en de aard van het eigendom van de eigendommen of de relatie tussen de personen. De vereiste van een verzekerbaar belang is wat verzekering onderscheidt van gokken.

Uiterste goede trouw – (Uberrima fides) de verzekerde en de verzekeraar zijn gebonden door een verbintenis te goeder trouw van eerlijkheid en billijkheid. Materiële feiten moeten worden bekendgemaakt.

Bijdrage – Verzekeraars, die vergelijkbare verplichtingen jegens de verzekerde hebben, dragen volgens een bepaalde methode bij aan de vrijwaring.

Subrogatie – De verzekeringsmaatschappij verkrijgt wettelijke rechten om namens de verzekerde schadevergoeding te eisen; de verzekeraar kan bijvoorbeeld degenen die aansprakelijk zijn voor de schade van de verzekerde aanklagen. De verzekeraars kunnen afstand doen van hun subrogatierechten door gebruik te maken van de speciale clausules.

Causa proxima, of directe oorzaak – De oorzaak van het verlies (het gevaar) moet gedekt zijn door de verzekeringsovereenkomst van de polis en de dominante oorzaak mag niet worden uitgesloten.

Mitigatie – In geval van verlies of ongeval moet de bezitter van het actief proberen het verlies tot een minimum te beperken, alsof het actief niet verzekerd was.

Overal ter wereld

Ontwikkelde economieën vormen het grootste deel van de wereldwijde verzekeringssector. Volgens Swiss Re genereerde de wereldwijde verzekeringsmarkt in 2023 $ 7,186 biljoen aan directe premies.

(“Directe premies” betekent premies die rechtstreeks door verzekeraars worden afgesloten, vóór aftrek van de overdracht van risico aan herverzekeraars.) Zoals gebruikelijk waren de Verenigde Staten het land met de grootste verzekeringsmarkt met $ 3,226 biljoen (44,9%) aan directe premies, gevolgd door de Volksrepubliek China met slechts $ 723 miljard (10,1%), het Verenigd Koninkrijk met $ 374 miljard (5,2%) en Japan met $ 362 miljard (5,0%).

De interne markt van de Europese Unie is echter de daadwerkelijk op één na grootste markt, met een marktaandeel van 16 procent.