De tien armste landen ter wereld op basis van BBP per hoofd van de bevolking

in

De wereldeconomie blijft in 2025 ongelijkmatig, waarbij sommige landen kampen met een laag BBP per hoofd van de bevolking. Economische moeilijkheden, politieke instabiliteit en zwakke industrialisatie blijven de groei in veel delen van de wereld belemmeren. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) beoordeelt economische welvaart door het BBP per hoofd van de bevolking te berekenen, een belangrijke indicator van nationale welvaart. In 2025 behoren sommige landen nog steeds tot de armste landen vanwege aanhoudende conflicten, slecht bestuur en een gebrek aan economische diversificatie.

Top 10 armste landen in 2025 op basis van BBP per hoofd van de bevolking
Volgens de schattingen van het IMF voor 2025 hebben de volgende landen het laagste BBP per hoofd van de bevolking (PPP).

1. Zuid-Soedan – $960,24 BBP per hoofd van de bevolking

Zuid-Soedan blijft het armste land in 2025. Langdurige interne conflicten en economische instabiliteit hebben de vooruitgang belemmerd. Het land is sterk afhankelijk van olie-export, maar zwakke infrastructuur en problemen met het bestuur beperken de groei. Bovendien verergeren aanhoudende humanitaire crises de situatie, waardoor het moeilijk is om investeringen aan te trekken.

2. Burundi – $ 1.008 BBP per hoofd van de bevolking

De economie van Burundi is voornamelijk gebaseerd op zelfvoorzienende landbouw. ​​Een gebrek aan industrialisatie, geringe buitenlandse investeringen en politieke onzekerheid blijven de economische groei beperken. Veel burgers kampen met voedselonzekerheid en een gebrek aan basisvoorzieningen.

3. Centraal-Afrikaanse Republiek – $ 1.313 BBP per hoofd van de bevolking

Ondanks de rijke natuurlijke hulpbronnen kampt de Centraal-Afrikaanse Republiek met bestuursproblemen en aanhoudende conflicten. Slechte infrastructuur en veiligheidsproblemen ontmoedigen buitenlandse investeringen, wat economische ontwikkeling belemmert.

4. Malawi – $ 1.764 BBP per hoofd van de bevolking

De economie van Malawi is sterk afhankelijk van de landbouw. ​​Klimaatgerelateerde uitdagingen, een lage landbouwproductiviteit en een gebrek aan industrialisatie vertragen echter de economische vooruitgang. Het land kampt ook met moeilijkheden bij de uitbreiding van de productiesector.

5. Mozambique – $ 1.786 BBP per hoofd van de bevolking

De economische groei van Mozambique blijft traag vanwege de schuldenlast en de gebrekkige infrastructuur. Ondanks de aanzienlijke aardgasreserves worstelt het land om deze om te zetten in brede economische voordelen.

6. Somalië – $ 1.899 BBP per hoofd van de bevolking

De Somalische economie wordt gedomineerd door de informele sector, met een beperkte industriële ontwikkeling. Decennia van instabiliteit en zwak bestuur blijven buitenlandse investeerders afschrikken. Toegang tot basisvoorzieningen zoals gezondheidszorg en onderwijs blijft een uitdaging.

7. Democratische Republiek Congo – $ 1.908 BBP per hoofd van de bevolking

De Democratische Republiek Congo (DRC) beschikt over enorme minerale rijkdommen, maar blijft in 2025 een van de armste landen. Slechte infrastructuur, bestuursproblemen en politieke instabiliteit belemmeren de economische groei. Veel burgers hebben geen toegang tot essentiële diensten en economische kansen.

8. Liberia – $ 2.002 BBP per hoofd van de bevolking

De economie van Liberia is afhankelijk van natuurlijke hulpbronnen en landbouw. Hoge werkloosheid en beperkte industrialisatie belemmeren echter de vooruitgang. Ook de buitenlandse schuldenlast beperkt het vermogen van het land om te investeren in belangrijke sectoren zoals onderwijs en gezondheidszorg.

9. Jemen – $ 2.017 BBP per hoofd van de bevolking

Jemen verkeert nog steeds in economische nood als gevolg van aanhoudende conflicten en politieke instabiliteit. De infrastructuur van het land is ernstig beschadigd en de beperkte toegang tot internationale handel heeft een verdere negatieve invloed op het economisch herstel.

10. Madagaskar – $ 2.061 BBP per hoofd van de bevolking

De economie van Madagaskar is afhankelijk van landbouw, mijnbouw en toerisme. De slechte infrastructuur en klimaatgerelateerde risico’s bemoeilijken echter de economische expansie. Het land worstelt met de ontwikkeling van zijn industriële basis, wat de werkgelegenheid en economische groei beperkt.